Aan het einde van ons Latijn(s-Amerika) was er voor de geïnteresseerden een tweetal excursies op de vrijdagmiddag georganiseerd. Op zijn Japans, kort bezoek hier en daar en dan weer terug. Een meer dan verdiend uitstapje overigens, want iedere dag was er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat redelijk doorgebikkeld. Peggy-Ann, -Jeroen, John, Marik en Werner zaten in dezelfde groep die hen voer langs vulkanisch gebergte, een overdekte markt en een marktplein. Nabij de stad Masaya werd een tweetal bergtoppen beklommen. De één gaf zicht op de krater en het achtergelegen dal; de beklimming van de hoogste top gaf een grote ronde ‘cirque’ weer, waarlangs in de verte grote roofvogels cirkelden. Jeroen schoot nog wat videomateriaal voor het Stadsmuseum en het ONC; Werner legde een vulkanische mus vast op de gevoelige plaat. Uit de krater zelf stegen dikke en dichte witte rookpluimen op, die de hier anders zichtbare roodgloeiende magmaspetters nu deden verhullen. Toen gezamenlijk weer de bus ingestapt werd en de airco aanging, gingen allen bijna over de Haaglandse huig, want de zwavellucht sloeg behoorlijk zwaar op de longen neer. Terwijl Werner wat lavastenen netjes in plastic inpakte – “Alles wat los en vast zit, moet je meenemen voor de onderwijstentoonstelling”, aldus de nadrukkelijk instruerende Jouetta van der Ploeg, directeur van het Zoetermeerse Stadsmuseum kort voor vertrek meedelend aan de leden van de werkbezoekdelegatie – reed het busje alweer de mooie, maar oerdruk stad Masaya binnen. Op een markt aldaar werden tal van zaken gekocht, zoals sigaren, flessen rum, een hangmat, houten muurkruis, t-shirts en caps. De benen voelden slap vanwege de vele gemiste slaapuren en de toch wel erg lekkere, warme temperatuur. Na een echte Toña, een Victoria, ijskoud Nicaraguaans bier en een Gatorade voor een sportieve dame, werd richting centrum gekoerst van het aan elkaar gebouwde en idyllische marktplein in Granada. Veel toeristen en studenten op straat die daar de kleurrijke gebouwen bezochten. Een prachtige kathedraal waar dwars doorheen een voet- en fietspad loopt; ja, er is zelfs een fietsenstalling midden in die kerk. Nabij een monumentale kanonopstelling interviewt Jeroen Peggy-Ann en Werner over hetgeen hen het meest opgevallen is in deze heftige week. Mogelijk dat dit interview nog eens vrijkomt op een later moment. Eerder op de dag werd Peggy-Ann ook al - naast de kraterput - geïnterviewd. Pas in de bus kwam men erachter dat de interview-filmer (naar zeggen een raadslid) op de pauzeknop had gedrukt…. Maar in het mooie Granada werd onderwijl de ondergaande zon scherp op de plaat vastgelegd en werden er nog wat kleurrijke gipsen zangvogeltjes gekocht. De terugreis was een donkere, waarbij de speelse aan- en uitgaande kleurrijke ledjes rondom de kentekenplaten en ruitenwisserbladen van auto’s tot hun recht kwamen. In Managua komt dan het nachtleven langs de kant van de weg tot leven. Een laatste gezamenlijke maaltijd volgt en de laatste verslagen worden opgemaakt. Een korte nacht volgt, want ’s ochtends vroeg moet er aan de overzijde van de internationale luchthaven ingecheckt worden. Dat ene raadslid houdt de boel bij het inchecken behoorlijk wat op met kilo’s aan overgewicht. De vraag is dan wel of het Stadsmuseum de hangmat, de fles rum, de lavastenen, de mini-klappers, de grote boomzaden, het aardewerk, de gipsen zangvogels, de boekjes, de vlaggen en de zwarte Jinotega-keramiek wel zal gaan gebruiken. En, mag dat allemaal wel getransporteerd worden? Een jetleg van jewelste en een verantwoording aan de gemeenteraad tegemoet vliegend wordt een prachtig land en een nog prachtigere stad-in-ontwikkeling achter ons gelaten.

PA & WK