Aan allen,

Donderdag teruggekomen uit Jinotega en dan 's avonds de pittige bestuurlijke vergadering en dan de volgende dag de ondertekening. Jullie hebben het allemaal kunnen lezen. Die laatste dagen vlak voor vertrek gaat hetdan allemaal zo snel dat je geen tijd meer hebt om het weblog te vullen met de belevenissen van de vrijdag. We zijn met 6 personen vrijdagmorgen met twee taxi's Managua ingegaan. We zijn eerst naar de feitelijk enige bezienswaardigheid in Managua gegaan een betonnen kerk. Aan de buitenkant nog wel aardig met ronde bollen maar binnen is het door het beton toch kil en koud terwijl er wel enigzins de sfeer van een kerk wordt opgeroepen door de kleurstellingen en de christelijke versierselen. We zijn daarna naar een modern winkelcentrum gegaan om 'goedkoop' te shoppen. Dat lukte niet helemaal omdat nog niet alles open was. Zag er eigenlijk uit als een winkelcentrum vergelijkbaar met het Stadshart. Daarna wilde ik nog wat foto's vanaf een brug over de weg maken. Dat werd me afgeraden omdat je dan 'ingesloten' kon worden maar goed dat gebeurde dus niet. We zijn vervolgens een stuk door Managua gereden naar een lokale markt. Ook daar werd aangegeven dat het verstandig was om dicht bij elkaar te blijven. Ik had overigens daar niet het gevoel dat de mensen ons zouden kunnen belagen omdat ze allen heel vriendelijk waren. Het was wel een fraaien kleurrijk geheel (zie de foto's) maar je neus en je oren handen het af en toe aardig te verduren. Daarna reden we weer een stuk door Managua heen. Kon me niet aan de indruk onttrekken dat het enigzins leek op Johannesburg, aldaar moet je in bepaalde gebieden ook goed uitkijken en je niet buiten de auto of los van de groep begeven. Vervolgens het hoogtepunt van de morgen. Angelique Quentin had een jaar in Managua gewoond. En we gingen nu haar huisbaas (vrouw van bijna 80) bezoeken. Die was vanzelfsprekend erg blij met het bezoek van Angeligue en dat leverde fraaie plaatjes op. Angelique had ook nog kleding bij zich maar haar huisbaas vond het geschikter om dit aan iemand anders te geven. Het bezoek aan dit huis maakte nog de meeste indruk omdat het ons een beeld gaf vanonder welke omstandigheden deze mensen moeten leven met nauwelijks behoorlijke basisvoorzieningen. Daarna gingen we terug naar het hotel om snel te eten en om deel te kunnen nemen aan het middagprogramma..

In de middag werden de groepen gesplitst een groep ging naar Granada (als het goed is komt daar nog een verslag van) en een andere groep ging naar een vulkaanmeer overigens kon je vanaf de plaats waar wij zaten Granada zien. Wij dus op pad om naar het vulkaanmeer in een klein busje met 8 personen en een prima gids (Nel een Nederlandse die al jaren in Nicaragua woont en betrokken is bij de samenwerking tussen Nederland en Nicaragua). Ze vertelde onderweg heel veel over het land en de dingen die we tegen kwamen. Maar ons eerste doel was het vulkaanmeer. We hadden de indruk dat het een klein meertje was maar als je de foto's bekijkt dan is het een zeer groot meer dat je niet zomaar overzwemt. Over zwemmen gesproken wij wilden daar natuurlijk zwemmen in dat vulkaanmeer en zo gebeurde het ook. Daarna weer terug naar boven naar de rand van de krater en aldaar hebben we overzichtsfoto's gemaakt van het vulkaanmeer en ook op dat punt konden we met de telelens Granada zien.Vervolgens werden een paar deelnemers wagenziek. Enerzijds door het drinken bij het vulkaanmeer maar anderzijds ook doordat de airco in de auto niet werkte en niet in het minst doordat de chauffeur erg schokkerig reed. Maar goed we moesten door. We reden door een dorpje heen dat het centrum van de bloemen en plantenhandel in die streek was en tenslotte reden we naar een 'winkelstraat' met allemaal pottenbakkerswinkels toe. Een heel kleurrijk geheel. Een aantal bijzondere ervaringen rijker op deze 'toeristische' dag keerden we terug naar het hotel.

Maar we waren nog niet klaar want 's avonds stond een poppenvoorstelling op het programma in het stadstheater van Managua. Het begon om 19.00 uur. In het begin was het nog wel aardig met een afwisseling van poppenspel, muziek en dans. Maar na zo'n 10 minuten had ik het wel zo'n beetje gehad. Het was in het Spaans. Goed dat wist ik van tevoren maar ik kon het absoluut niet volgen. Ik heb het tot 20.00 uur vol gehouden en ben toen naar buiten gegaan. Overigens was het 10 minuten later afgelopen. Toen hoorde ik van de anderen dat ze 'gelukkig' dezelfde ervaring hadden. Ondanks het feit dat de meesten goed en al jaren lang Spaans spraken was het stuk voor hen ook niet begrijpelijk. Het bleek een soort stuk a la Gijsbrecht van Aemstel te zijn maar dan in het Nicaraguaans. Gelukkig ik had al het idee dat ik een cultuurbarbaar was. Maar die conclusie kan ik nog even opschorten. Terug naar het hotel en toen was het tijd om alles in orde te maken voor het vertrek de volgende morgen vroeg.

Met vriendelijke groet,

Bert Boshoven