De laatste dag in Jinotega. Bert blijft in het hotel om de attributen voor de tentoonstelling in het Stadsmuseum die door La Cuculmeca zullen worden gebracht in ontvangst te nemen. En te verdelen over de extra koffers die we hebben meegenomen. Angelique, Christl, Marik en Ton gaan naar een schooltje voor beroepsonderwijs in La Fundadora, een kilometer of vijftien buiten Jinotega. De rest maakt zich op voor een gesprek met het Comité de Desarollo Municipal (CDM), oftewel het gemeentelijke comité voor de ontwikkeling van Jinotega. In Nicaragua is burgerparticipatie wettelijk geregeld. Alle gemeentelijke plannen moeten worden besproken met het CDM. Van infrastructuur en onderwijs tot gezondheid en milieu, kortom alle onderwerpen waar de gemeenteraad een besluit over moet nemen. Het CDM is breed samengesteld. Met vertegenwoordigers uit de verschillende wijken en gemeenschappen van Jinotega zowel in het stedelijke gebied als daarbuiten. Maar ook met vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties en bedrijfsleven. In het Nicaragua van Daniël Ortega is een parallelle partijstructuur voor burgerparticipatie in het leven geroepen die de rol van de CDM's in de gemeenten dreigt te gaan ondermijnen. Deze ontwikkeling gaat in onze laatste uren in Nicaragua een belangrijke rol spelen.

Een veeg teken is het tijdstip waarop het gesprek met het CDM zal plaatsvinden: om acht uur 's ochtends. In de tropen geen gek moment om te beginnen, maar wel als er pas vanaf een uur of negen bussen gaan rijden in de omgeving. Dat betekent dat vertegenwoordigers uit de omgeving nooit op tijd in Jinotega kunnen zijn. Het tijdstip van de ontmoeting is door het stadhuis bepaald. Het riekt naar tegenwerking. De ontmoeting is in een groot lokaal met openslaande deuren. We zitten in een halve kring. Een goed voorbereide powerpointpresentatie - daar zijn ze goed in - met de successen tot nu toe wordt om de haverklap wreed verstoord door ronkende motoren, optrekkende bussen, drilboren. De tolk heeft het moeilijk. En wij ook. De boodschap die we meekrijgen: het CDM is goed georganiseerd, heeft draagvlak in Jinotega, er zijn veel successen geboekt, waaronder de strijd voor de nieuwe weg naar Jinotega en de strijd tegen de privatisering van het meer van Apenas. Desgevraagd zeggen de aanwezige leden vertrouwen te hebben in de toekomst en de positie van het CDM. Alleen heeft de burgemeester het budget voor het CDM in 2009 van 160.000 cordoba's niet goedgekeurd. Ook dit komt ons niet al te vriendelijk over.

Dan op naar het nieuwe computercentrum. Zoetermeer heeft gezorgd voor de computers. De bevolking, maar vooral jongeren kunnen hier tegen een geringe vergoeding gebruik maken van de computers met een internetverbinding. Voordat Edo het lint mag doorknippen, speelt de harmonie de volksliederen, voeren schoolkinderen een folkloristische dans op, houdt de plaatselijke dominee een overweging, spreekt Edo de verwachting uit dat het centrum zal bijdragen aan de verruiming van het blikveld van de jeugd en geeft de burgemeester een staaltje Sandinistische retoriek ten beste. De kinderen smullen onderwijl van heerlijke molenspeculaasjes en het volk en de schoolkinderen wapperen met vlaggetjes en roepen 'Viva' na Edo Haan's slotwoorden 'Viva Jinotega'! Dan, in aanwezigheid van de schrijvende en filmende pers gaat Edo gewapend met schaar door het lint en is het centrum geopend.

Maar nog zijn de feestelijkheden niet ten einde. Naast het computercentrum staat een replica van de molen uit de Stationsstraat. Als tastbaar blijk van de vriendschap met Zoetermeer. Ook hier een schaar en een lint gevolgd door overheerlijke Jinotegaanse koffie. De molen is een soort van café.

Inmiddels is het een uur of twaalf en om twee uur hebben we nog een gesprek met de directeur van de plaatselijke vestiging van de bank Banpro over microkredieten, voordat we vertrekken naar Managua. En dan ontstaat de race tegen de klok. We moeten echt om ongeveer drie uur weg anders zijn we niet op tijd in de hoofdstad. Daar begint om zes uur de evaluatie van de reis met de hele delegatie. We willen nog even lunchen, de koffers nog pakken, de attributen van La Cuculmeca zijn nog niet gearriveerd en dus ook niet verdeeld over de koffers. We weten nog niet of we wel genoeg koffers hebben. Bert heeft inmiddels drie extra tassen gekocht. Kan nooit kwaad. En van twee tot drie overleg met Banpro. Maar er is inmiddels ook een urgente situatie ontstaan rond het af te sluiten convenant, waarin de Nederlandse gemeenten samen met de Nicaraguaanse partners de gezamenlijk gedeelde waarden en uitgangspunten van de samenwerking willen herbevestigen. Dat vraagt om aanvullend overleg in LBSNN verband. Edo neemt daar als bestuurslid aan deel. Wij gaan na de lunch naar Banpro.

Om twee uur melden we ons bij het kantoor van de bank. De vestigingsdirecteur en de regiodirecteur zijn onze gesprekspartners. Omdat we met onze millenniumdoelencampagne ook geld ophalen voor economische activiteiten willen we van de bank weten welke initiatieven kunnen bijdragen aan versterking van de werkgelegenheid. In een interessant gesprek komen we te weten dat er vier sectoren zijn die voor Jinotega van belang zijn: koffie, veeteelt, (eco)toerisme en basic grains, bonen dus. De bank verstrekt kredieten in een range van 3000 tot 3.000.000 dollars. Tegen voor Nicaragua relatief lage rentepercentages. De bank beheert ook fondsen voor derden. Bovendien voegt de bank ook eigen geld tot veertig procent toe in succesvolle projecten.Dat zou voor ons een aantrekkelijke optie kunnen zijn. Op dat moment voegt Edo zich alsnog bij het gesprek.We nemen afscheid met de constatering dat we terug in Zoetermeer verder zullen nadenken over deze mogelijkheid.

Inmiddels heeft Bert niet stil gezeten. De spullen van La Cuculmeca zijn ingepakt, de laadbakken van de auto's worden volgeladen, de koffers en de tassen met touwen vastgesjord en dan zoeven we over de nieuwe weg richting Managua.

In het hotel treffen we andere reisgenoten van de delegaties. De koffers zijn er nog niet. Niet iedereen heeft zijn paspoort blijkbaar in de handbagage meegenomen dus kan niet iedereen inchecken. Meteen van de receptie van het hotel naar de evaluatie. De ervaringen worden uitgewisseld, de concepttekst van het af te sluiten convenant gaat rond en in aanwezigheid van de Nederlandse ambassadeur besproken. Om half tien zijn degenen die aan de evaluatie hebben deelgenomen bekaf. Eindelijk tijd voor een biertje en een maaltijd.

Gerard van Wijk