Woensdag 25 maart 2009

Verplicht naar school

Vanochtend werden we door een 'open schoolbus' lees auto gekenmerkt door de naam: pick up opgehaald. Collega Ton de Bruijn, Marik Bal en Werner Kasten in de achterbak. De overige leden hadden dit al een keer mee gemaakt en wisten de risico´s en gingen zodoende binnen zitten. Een hele belevenis om zo op school aan te komen, door weer en wind maar dan in positieve zin (het was redelijk mooi weer) De koppies waren verbrand in de zon.

De school voor kinderen in de leeftijd vanaf ongeveer 2 jaar tot cira 12 jaar was in volle gang, 4 lokalen waren gevuld. Na de ochtend komt er een andere groep leerlingen overigens van de zelfde leeftijd. Vanzelfsprekend leren de kinderen er lezen en schrijven en rekenen. Ook wordt zoals dat in vaktermen heet projectmatig gewerkt. Een belangrijk project gaat over het milieu, zoals verwerken van afval, schoon drinkwater enzovoort.

Dat de lessen door ons bezoek bruut werden verstoord is duidelijk. Tien mensen komen foto's maken en stellen allerlei vragen. Daarbij komt dan nog dat een lid van het bezoekende team spekkies en ander 'onverantwoord' snoepgoed uit is gaan delen. De kinderen aten dit gretig op, trouwens de delegatieleden hapten ook aardig mee.

Aan de kinderen werd gevraagd of ze school leuk vonden. Natuurlijk werd er volmondig 'ja' geroepen. Zij konden niet anders de directeur stond erbij.

Overigens is de school wel aan een opknapbeurtje toe. Een verfje kan beslist geen kwaad. Wel moet genoemd worden dat met de beperkte middelen, die er zijn enthousiast les gegeven wordt. Aan het eind van het bezoek zijn de nodige kadootjes uitgereikt.

Na het bezoek weer in de pick up naar de volgende school, een school voor leerlingen van 12 jaar en ouder. Bij aankomst op die school kwamen we tot de ' gelukkige' ontdekking dat een delegatielid was achtergebleven. Niet de eerste de beste om over het hoofd te zien. Het was digitale Bert Boshoven. In de groep werd niet gehuild, een gezonde lange wandeling van circa 3 uur kan geen kwaad voor hem. Dus de overige groep ging aandachtig luisteren naar de directeur. Na circa 15 minuten komt Bert binnen. Hijgend en wel, hij houdt dan niet zijn mond biedt niet zijn verontschuldigingen aan, maar gaat gelijk allerlei vragen stellen. Een kwartier later is hij het alweer vergeten.

Na een interessante uitleg over het systeem, een rondleiding. Christl (een normaal mens zou KRISTEL schrijven), ons boekenwurmpje moest naar de Bibliotheek. Natuurlijk anders van inrichting dan onze biblioheken, maar (dit is serieus) ook hier weer valt te prijzen de manier hoe er meegewerkt wordt, ondanks de enorme beperkingen die er zijn. Naast de bibliotheek een klas. Daar gebeurde het mooiste wat er was: de directeur komt binnen. Binnen een halve seconde de hele klas in de benen, pink op de naad van de broek, bij de meisjes gewoon langs de zij en er wordt keurig geroepen: 'Goede morgen directeur!' (maar dan in het Spaans.)

De directeur van het STEDELIJK COLLEGE gaat dit per direct instellen voor zowel leerlingen als collega's. Het akkoord is al gesloten met wethouder Edo Haan om dit in te gaan voeren. Hij wil dit zelfs gaan instellen voor de Raad.

Ook aan deze kinderen werd de belangrijkste vraag van hun leven gesteld of zij school leuk vonden. Het antwoord kan je raden, de directeur stond in de klas erbij.

Na deze school even eten. De pick up was omgewisseld voor een busje. Bij het instappen werden we geteld. Immers Boshoven konden we geen tweede keer vergeten.

De derde school was een school in de stad Jinotega zelf. We hebben daar de Engelse les bijgewoond. De leerlingen luisterden vol enthousiasme. De juffrouw zei de zinnen voor en de kinderen moest ze herhalen. Dus de zogenaamde stampmethode werd toegepast.

Op deze school werd ons hun nieuwe computerlokaal getoond. Voor deze omgeving en gezien de omstandigheden erg mooi. De directeur is ook heel erg trots op zijn lokaal en zeker zijn hele school. Na bezichtiging van de school. Was er een optreden gepland. Leerlingen vol passie verzorgden een prachtige Latijns Amerikaanse dans. Ons gezelschap keek vol bewondering. Natuurlijk waren er ook de nodige toespraken. Mooi was een toespraak van een leerlinge. Zij bedankten ons voor de belangstelling en de hulp die de school door Zoetermeer tot nu toe was aangeboden.

Na dit bezoek naar La Cuculmeca. De relatieve korte reis ging voor de schrijver van dit stuk achter op een motor over onverharde hobbelige wegen. Een helm was alleen voor de bestuurder van het monster. Maar deze bestuurder bereed de motor dusdanig dat het instituut La Cuculmeca veilig bereikt werd. La Cuculmeca is een instelling die zich in de breedste zin van het woord van klein tot groot met educatie bezighoudt. Ondersteunen van scholen, ouderen een vak leren, leren omgaan met de leefomgeving enzovoort. Ook hier weer zoals we deze week gewend zijn een presentatie van hun werkzaamheden. Samengevat kunnen we zeggen dat deze instelling de afgelopen jaren heel veel werk verricht heeft op educatief gebied.

De presentaties en speeches werden opgeluisterd door het optreden van leerlingen. Bleven de meeste delegatieleden rustig zitten. De heer Bert Boshoven stormde door alles heen om foto's te maken en zijn garderobekast uit te breiden met de nodige T-shirts. (Passen doen ze nooit).

Tegen het eind van het bezoek werden de laptops aangeboden. Voor wethouder Edo Haan was een extra verrassing. Hij werd geridderd (zelf vindt hij het een eredoctoraat) tot ........ goed laten we zeggen dat hij op zeer formele wijze werd bedankt voor de inzet die Zoetermeer doet voor Jinotega.

Deze dag is zeer zinvol geweest zeker voor de leden van de delegatie die iets hebben met onderwijs. Veel werk wordt verricht om de leerlingen onderwijs te laten volgen. Veel werk moet nog verricht worden om millenniumdoel 2, ' alle kinderen naar school' te bereiken. Zeker is er nog werk voor velen. Ook het STEDELIJK COLLEGE zal zich beraden op welke wijze dit kan plaatsvinden. Deze reis zijn diverse digitale camera's door het STEDELIJK COLLEGE aan de scholen gegeven. Maar er kan veel meer. Het liefst natuurlijk zeer concreet. Uitgewerkt moet worden het plan om met een aantal leerlingen een bezoek te laten brengen aan Jinotega en een kleine school op te knappen. Het lijkt misschien heel ver weg en moeilijk haalbaar. Maar met veel motivatie kunnen goede plannen altijd uitgevoerd worden.

Marik Bal

Directeur Stedelijk College