Aan allen,

Vanmorgen moesten we om 7.30 uur klaar staan. Uiteindelijk vertrokken we om 8.00 uur en nu 12 uur verder zit ik dit verhaal te schrijven na een werkelijk zeer indrukwekkende dag. Het gaat ook niet lukken om het allemaal in de weblog te plaatsen maar alles is uitgebreid gefotografeerd en gefilmd. Zoals al aangegeven gingen we eerst naar een school in de binnenlanden op 20 km van het centrum van Jinotega en natuurlijk was het weer een heel hobbelige weg. We kwamen na een klein uurtje rijden aan bij de school. Er was nog niemand die ons opwachtte dus liepen we eens rond de school. Twee lokalen en een ruimte wat achteraf de directeur bleek te zijn. Toen de tweede auto aankwam kwam er wat leven in de brouwerij maar men liet ons eerst door de klassen lopen. Bijzonder was dat de leerkracht met een groep van een stuk of 10 leerlingen bezig was een de rest zat in groepjes te werken. In een klas zaten wel 3 groepen bij elkaar. Het zag er allemaal wel armoedig uit. We hadden zo de neiging om naar Karwei te gaan om de boel op te knappen. Nadat we wat rondgekeken hadden gingen de oudste kinderen met stoelen naar buiten en gaf de directrice uitleg over de school. Daarna kwamen de leerlingen aan de beurt en wat mij opviel dat ze allen erg ambitieus waren. Veel wilden door naar de universiteit. Er was geen sprake van niet naar school gaan. Deze leerlingen waren super gemotiveerd en waren ook heel goed in staat om uit leg te geven over de school. Grappig was dat een leerling uitleg gaf aan een milieu project waar ze op school ook daadwerkelijk uitvoering aan gaven. Toen vertelde iemand van de groep mij dat er ook nog een pre-school gedeelte was dat was nog armoediger dat de twee lokalen boven. Toen ik eenmaal begon te fotograferen wilde iedereen op de foto. Op naaar het volgende klas. Toen nog naar een schoolplein als je daarvan kon spreken en daar waren ze een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven wie wil mij een zoentje geven gespeeld en vol overgave. Maar toen ging het dus mis. Ik naar de voorkant van de school en weg beide auto's. Ik was zo opgeslokt door deze kinderen dat ik dus de tijd compleet vergeten was. De rest van het verhaal kennen jullie.

Institute Benjamin Zeledon

De tweede school die we hebben bezocht was Institute Benjamin Zeledon. Een school voor voortgezet onderwijs. Hier werd het uitleg gegeven door de directeur en de leerkrach die zich gespecialiseerd had als een soort van media specialist. Ik kwam op dat moment binnen vallen en ik heb een aantal vragen gesteld over de contacten die we in het verleden al hadden tussen Institute Benjamin Zeledon. Een van de leerlingen stond met een SIZO - camera te filmen. Deze hebben ze een jaar in bruikleen en daarmee zijn filmbeelden gemaakt voor het project van het Oranje Nassau College Parkdreef. (Aan het eind van de dag zouden we deze overhandigd krijgen). Vervolgens gingen we naar een fraai computer lokaal waarvan 12 computers door de gemeente Zoetermeer geschonken werden. Er werd een leuk filmpje vertoond waarin de leerlingen van het Institute Benjamin Zeledon voor kwamen. De film werd op onze usb-sticks gezet. Vervolgens zijn we de school nog doorgelopen en hebben een blik gworpen in de bibliotheek. Om 12.00 uur stopte de eerste shift leerlingn met les en kwamen de nieuwe leerlingen. We hebben daarna aan de directeur een aantal cadeaus overhandigd waaronder de speciale DVD's van het Erasmus College over Jeugd en Jeugdcultuur, een AD-krant met daarin een nieuwjaars groet van de leerlingen van Instituto Benjamin Zeladon en natuurlijk Bob en Bobette The Stropy Steward en nog een aantal aardigheden. We kregen allen een t-shirt van de school mee.

Vervolgens gezamenlijk uiteten en daarna hadden we nog een uurtje tijd over.

Instituto Augusto Sandino

Om 14.00 uur ging het programma verder. We werden verwelkomd door leerlingen die aan twee kanten een rij vormden. Daarna gingen we naar het computerlokaal. Het zag er erg indrukwekkend uit. Ook hier had Zoetermeer een bijdrage aan dit lokaal geleverd. Twee jaar geleden was deze ruimte er nog niet. In een presentatie werd duidelijk dat er erg veel met dit computerlokaal werd gedaan zowel voor leerlingen als voor de leerkrachten. Daarna zijn we rondgeleid door de school en bijzonder was een ontmoeting met de leerlingen die bezig waren in een klas met Engels. De uitspraak was bijzonder goed. Het was heel goed mogelijk om met de hele klas een gesprek te voeren. Daarna gingen we naar de voorkant van de school alwaar een voorstelling werd gegeven voor ons. Een drietal leerlingen dansten voor ons een soort lambada. Heel bijzonder. Toen werden we toegesproken door de directeur en heel speciaal door de voorzitter van de leerlingenraad die dat op een bijzonder nette manier deed. Edo Haan kreeg een speciaal schilderij met de Nicaraguaanse vlag aangeboden. En toen iets wat ik helemaal niet verwacht had. Ik kreeg een zelf gemaakt schilderij van Augusto Sandino aangeboden. Zowel Edo als ik hebben daarna een toespraak gehouden om de school te bedanken maar vooral om de contacten te onderhouden. Helemaal aan het eind heb ik de directeur nog een aantal cadeaus overhandigd. Nu was de koffer bijna leeg. Bijzonder was nog dat ik ook hier twee leerlingen tegen kwam die met een SIZO camera aan de slag geweest waren. Ze vertelden met trots dat ze de film over het alledaagse leven hadden gemaakt. Dit was een bijzonder bezoek waaruit nog veel langdurige contacten voor het onderwijsveld in de gemeente Zoetermeer uit voort kunnen vloeien.

Cuculmeca

Vervolgens vertrokken we naar Cuculmeca. Alwaar werden we door Rita, de directeur van Cuculmeca rondgeleid. Een indrukwekkende organisatie met inmiddels 120 medewerkers. Het programma startte om 16.00 uur en al die tijd werden we zeer afwisselend onderhouden met presentaties afgewisseld met dans. Er is weer uitgebreid gefilmd en gefotografeerd. We kregen van alle kanten t-shirts en om een uur of vijf heeft Edo de 8 overgebleven laptops uitgereikt aan Rita. Zij zal er ongetwijfeld een goede bestemming aan geven. Een laptop hadden we 's morgens al weggegeven aan de eerste school omdat die een computer het hardst nodig had. Cuculmeca zal verder voor de ondersteuning zorgen. Vervolgens kregen we uitleg over de werkzaamheden van Cuilcumeca in een voor ons ingerichte tentoonstelling. Het meest aardige was dat we aan het eind van de uitleg alle materialen van deze tentoonstelling meekrijgen voor het Stadsmuseum. Morgen om 9.00 uur worden de spullen in het hotel gebracht. We krijgen alvast mijn koffer gevuld met 20 kg en twee poppen mee die nauwelijks in een koffer passen. Je wilt niet weten wat we alleemaal mee krijgen. VAn de meegegeven lijst ontbreken maar vier items. Heel indrukwekkend. Dit verhaal doet geen recht aan het geweldige programma dat ons door Cuculmeca.werd aangeboden. Aan het eind werd ons nog een diner aangeboden. Ondertussen hadden ze mijn lege koffer al ingepakt en twee hele grote poppen meegegeven. De rest komt morgen nog en dan is het de kunst om het in de koffers te krijgen. Maar daar gaan we morgen om 9.00 uur mee aan de slag.

Met vriendeljke groet,

Bert Boshoven