de derde dag - visie en enerverende bezoeken
dinsdag 24 maart 2009
Visie en enerverende bezoeken
Gisteren was een lange dag, waarbij de ochtend startte met de ontvangst en het ontbijt met de burgemeester, uiteraard vastgelegd en gefilmd door de pers. De delegatie uit Zoetermeer was een dag eerder een kwartier lang op tv geweest. Dat was met haar bezoek aan een koffiebranderij, waar leerlingen opgeleid kunnen worden tot het gewaardeerde beroep van koffiebrander. Dit vertelde een hier wonende Nederlander met Alkmaars accent, die ons deze ochtend in het hotel kwam opzoeken. Onderzocht wordt of een kopie van die uitzending 'Held Edo Haan' in ons bezit kan komen. Uit het hart en zeer gemeend vertelden de Zoetermeerders op de buis nog nooit zulke heerlijke koffie gedronken te hebben, zelfs de thee drinkende Christl.
Na het ontbijt volgde een lange sessie op het gemeentehuis. De volksliederen werden uit volle borst meegezongen, waarna ook nog eens het ´nationale´ volkslied van Jinotega ten gehore werd gebracht, terwijl de Nederlandse vlag ondersteboven het décor vervolmaakte. Op de binnenplaats maakte het blazersensemble plaats voor zo'n 100 kinderen. Deze stonden een uur lang in de zon te wachten, totdat ze onverrichterzake - zonder hun liedje gezongen te hebben - huiswaarts keerden. Het Spaans-Nicaraguaans kent nu eenmaal wat meer bloemrijke woorden.... Protocol met complimenten, formele cadeautjesuitwisseling en vervolgens duidelijke, eerlijke powerpointpresentaties. Ook al geeft een enkel staatje soms iets meer aan dan 100%, aldus Jeroen, naar wie in Jinotega een discotheek vernoemd is.....
Uitleg volgt over de gemeentelijke organisatie en het belastingbeleid dat Jinotega sinds enige jaren voert. Met deze heffingen staat zij qua omvang fier op de derde plaats van het land. De inning van gelden heeft een explosieve groei doorgemaakt en in 2008 is zelfs doorgegroeid naar 214 miljoen Cordoba´s. Slagen blijven nog steeds gemaakt worden, maar de wijze van uitleg, getoonde visie en 255 projecten - in de dop of al lopend - stemmen de Hollanders gerust, waarbij wel kwetsbaar blijft, dat met name verbeterprojecten sterk afhankelijk blijven van ‘externe ondersteuning'. Geruststelling daarbij is een ware projectmetamorfose, waarbij twee jaren terug nog zaken gestart of bedacht werden, zijn nu diverse projecten tot wasdom gekomen en is er zelfs een winstgevend project met de kweek van ledervarens (onder meer export naar Nederland), Eco Verde geheten. ´s Middags bij de opkomende schemer wordt aan dit project een vluchtig zoveelste werkbezoek afgelegd.
Jinotega kent een agglomeratie van meer dan 120.000 inwoners, waarvan er ruim 50.000 in het stadsgedeelte wonen. Twee tot drie gezinnen wonen in een ‘casa'. In sommige huizen zou je in Nedeland nog niet eens je hond laten slapen of je fiets in willen stallen, maar deze triestheid ter zijde. ´Uiteindelijk´ telt een gezin rond de zeven personen, waarvan de meisjes veelal op zeer jeugdige leeftijd hun eerste kind krijgen. Een overigens zwaar politiek item deze dagen hier is de zogenaamde therapeutische abortus, de deal tussen de regering en de kerk. Het gemeentebestuur dat met de burgemeester een meerderheid kent (Alcadia, FSLN) wil zich hard maken voor vele zaken, maar huisvesting en onderwijs hebben prioriteit. Urbanisatie betekent voor hen ook nieuwe woningen bouwen, niet per se in de stad, maar dichterbij de locaties die perspectief bieden op arbeid (landbouw, coöperaties, etc.). Ruim een vijfde deel van alle woningen is verstoken van alle voorzieningen, zoals schoon water, elektriciteit en riolering. Men wil de komende tijd inzetten op huisvesting van de 500 meest arme gezinnen. Weet dat deze privincie (ook Jinotega geheten) straat- en straatarm is. Werkloosheid is troef. Ter vergelijking:een onderwijzer verdientU$ 100,00 per maand in deze noordelijke provincie en moet naast de vijf dagelijkse onderwijsuren een tweede bron van inkomsten erbij zoeken om te overleven. Velen ´leven´ van veel minder. Er staan 11.000 muren met een dak erop in deze stad, sommige straten en woningen zien er wel prachtig uit, maar in dit aantal zitten maar liefst 19.000 huishoudens ondergebracht. De Vievienda, het woningbouwprogramma staat voor een lastige opgave. Nieuwe woningen met divers extern geld worden door de lokale bevolking gebouwd enkomenbij een onafhanklijke organisatie in beheer; de huurvergoeding bedraagt C$ 200,00 per jaar.
Scholing is zorgwekkend. Er staan weinig schoolgebouwen en de klassengrootte kan oplopen tot boven de 70 leerlingen. In de verschillende leeftijdsgroepen wordt de voorschool door 32% van de kinderen tot vier jaar bezocht, op de basisschool brengt 79% van de kinderen de tijd door, het middelbaar onderwijs wordt door 34% gevolgd en naar de 'uni' gaat 16%. De helft van alle schoolkinderen verdwijnt tussendoor uitdeze cijfers. In zoverre correct bedraagt het analfabetisme in stad Jinotega onder kinderen 7% en in het buitengebied 25%. Van de kinderen die niet naar school gaan of niet meer komen, is58% het gevolg van economische omstandigheden: geen werk ouder(s) of kinderarbeid (18%). Een andere externe factor van enige importantie is de infrastructurele beperking om bij eens schoolgebouw te kunnen komen in een overbrugbare tijdsperiode, maar het onderwijsveld zelf geeft aan dat dat wel 'meevalt', namelijk slechts 16%.... (Werner wil deze zin laten staan; Peggy-Ann tekent protest aan, meneer de webmaster). Onderschreven wordt, dat het ontbreken van(financieel arbeids)perspectief bij de ouders doorbroken moet worden. Wij (= Peggy-Ann)zullen de komende tijd nadenken over de vraag op welke wijze de ouders hierbij geholpen kunnen worden, zoals wij (= Werner) in gesprek met de meest deskundigen ook bij de huisvesting zullen nadenken waarop de pijlers gericht kunnenworden.
Rond het meer van Apenas is sedert kort een rondweg aangelegd. Het nog door dictator Somoza aangelegde stuwmeer genereert ruim 50% van alle energie. De tocht zelf was harDverscheurend: kuilen, kop tegen het dak, mieren die Werner beten en bij Ton tot aan de gevoelige plek opkropen, boerenkoffieplantages aanschouwd, pasgeboren koe gekust, op de stuwdam gestaan die 10 jaar geleden tijdens de orkaan Mitch zwaar beschadigd raakte en de eerste stoere mannen uit de groep die zo dom waren om achterin de open pick-up te gaan staan, maar al snel besloten te gaan liggen, toen de eerste kuilen in de weg weer hun werking deden en de snelheden op de vlakke stukkenbijna drie cijfers haalden. Volgens de wit weggetrokken Bert en Werner met stoffige gezichten een heel 'leuke' ervaring.
Met vriendelijke groet,
Peggy-Ann Clarck
WernerKasten
de vierde dag - verplicht naar school
Woensdag 25 maart 2009
Verplicht naar school
Vanochtend werden we door een 'open schoolbus' lees auto gekenmerkt door de naam: pick up opgehaald. Collega Ton de Bruijn, Marik Bal en Werner Kasten in de achterbak. De overige leden hadden dit al een keer mee gemaakt en wisten de risico´s en gingen zodoende binnen zitten. Een hele belevenis om zo op school aan te komen, door weer en wind maar dan in positieve zin (het was redelijk mooi weer) De koppies waren verbrand in de zon.
De school voor kinderen in de leeftijd vanaf ongeveer 2 jaar tot cira 12 jaar was in volle gang, 4 lokalen waren gevuld. Na de ochtend komt er een andere groep leerlingen overigens van de zelfde leeftijd. Vanzelfsprekend leren de kinderen er lezen en schrijven en rekenen. Ook wordt zoals dat in vaktermen heet projectmatig gewerkt. Een belangrijk project gaat over het milieu, zoals verwerken van afval, schoon drinkwater enzovoort.
Dat de lessen door ons bezoek bruut werden verstoord is duidelijk. Tien mensen komen foto's maken en stellen allerlei vragen. Daarbij komt dan nog dat een lid van het bezoekende team spekkies en ander 'onverantwoord' snoepgoed uit is gaan delen. De kinderen aten dit gretig op, trouwens de delegatieleden hapten ook aardig mee.
Aan de kinderen werd gevraagd of ze school leuk vonden. Natuurlijk werd er volmondig 'ja' geroepen. Zij konden niet anders de directeur stond erbij.
Overigens is de school wel aan een opknapbeurtje toe. Een verfje kan beslist geen kwaad. Wel moet genoemd worden dat met de beperkte middelen, die er zijn enthousiast les gegeven wordt. Aan het eind van het bezoek zijn de nodige kadootjes uitgereikt.
Na het bezoek weer in de pick up naar de volgende school, een school voor leerlingen van 12 jaar en ouder. Bij aankomst op die school kwamen we tot de ' gelukkige' ontdekking dat een delegatielid was achtergebleven. Niet de eerste de beste om over het hoofd te zien. Het was digitale Bert Boshoven. In de groep werd niet gehuild, een gezonde lange wandeling van circa 3 uur kan geen kwaad voor hem. Dus de overige groep ging aandachtig luisteren naar de directeur. Na circa 15 minuten komt Bert binnen. Hijgend en wel, hij houdt dan niet zijn mond biedt niet zijn verontschuldigingen aan, maar gaat gelijk allerlei vragen stellen. Een kwartier later is hij het alweer vergeten.
Na een interessante uitleg over het systeem, een rondleiding. Christl (een normaal mens zou KRISTEL schrijven), ons boekenwurmpje moest naar de Bibliotheek. Natuurlijk anders van inrichting dan onze biblioheken, maar (dit is serieus) ook hier weer valt te prijzen de manier hoe er meegewerkt wordt, ondanks de enorme beperkingen die er zijn. Naast de bibliotheek een klas. Daar gebeurde het mooiste wat er was: de directeur komt binnen. Binnen een halve seconde de hele klas in de benen, pink op de naad van de broek, bij de meisjes gewoon langs de zij en er wordt keurig geroepen: 'Goede morgen directeur!' (maar dan in het Spaans.)
De directeur van het STEDELIJK COLLEGE gaat dit per direct instellen voor zowel leerlingen als collega's. Het akkoord is al gesloten met wethouder Edo Haan om dit in te gaan voeren. Hij wil dit zelfs gaan instellen voor de Raad.
Ook aan deze kinderen werd de belangrijkste vraag van hun leven gesteld of zij school leuk vonden. Het antwoord kan je raden, de directeur stond in de klas erbij.
Na deze school even eten. De pick up was omgewisseld voor een busje. Bij het instappen werden we geteld. Immers Boshoven konden we geen tweede keer vergeten.
De derde school was een school in de stad Jinotega zelf. We hebben daar de Engelse les bijgewoond. De leerlingen luisterden vol enthousiasme. De juffrouw zei de zinnen voor en de kinderen moest ze herhalen. Dus de zogenaamde stampmethode werd toegepast.
Op deze school werd ons hun nieuwe computerlokaal getoond. Voor deze omgeving en gezien de omstandigheden erg mooi. De directeur is ook heel erg trots op zijn lokaal en zeker zijn hele school. Na bezichtiging van de school. Was er een optreden gepland. Leerlingen vol passie verzorgden een prachtige Latijns Amerikaanse dans. Ons gezelschap keek vol bewondering. Natuurlijk waren er ook de nodige toespraken. Mooi was een toespraak van een leerlinge. Zij bedankten ons voor de belangstelling en de hulp die de school door Zoetermeer tot nu toe was aangeboden.
Na dit bezoek naar La Cuculmeca. De relatieve korte reis ging voor de schrijver van dit stuk achter op een motor over onverharde hobbelige wegen. Een helm was alleen voor de bestuurder van het monster. Maar deze bestuurder bereed de motor dusdanig dat het instituut La Cuculmeca veilig bereikt werd. La Cuculmeca is een instelling die zich in de breedste zin van het woord van klein tot groot met educatie bezighoudt. Ondersteunen van scholen, ouderen een vak leren, leren omgaan met de leefomgeving enzovoort. Ook hier weer zoals we deze week gewend zijn een presentatie van hun werkzaamheden. Samengevat kunnen we zeggen dat deze instelling de afgelopen jaren heel veel werk verricht heeft op educatief gebied.
De presentaties en speeches werden opgeluisterd door het optreden van leerlingen. Bleven de meeste delegatieleden rustig zitten. De heer Bert Boshoven stormde door alles heen om foto's te maken en zijn garderobekast uit te breiden met de nodige T-shirts. (Passen doen ze nooit).
Tegen het eind van het bezoek werden de laptops aangeboden. Voor wethouder Edo Haan was een extra verrassing. Hij werd geridderd (zelf vindt hij het een eredoctoraat) tot ........ goed laten we zeggen dat hij op zeer formele wijze werd bedankt voor de inzet die Zoetermeer doet voor Jinotega.
Deze dag is zeer zinvol geweest zeker voor de leden van de delegatie die iets hebben met onderwijs. Veel werk wordt verricht om de leerlingen onderwijs te laten volgen. Veel werk moet nog verricht worden om millenniumdoel 2, ' alle kinderen naar school' te bereiken. Zeker is er nog werk voor velen. Ook het STEDELIJK COLLEGE zal zich beraden op welke wijze dit kan plaatsvinden. Deze reis zijn diverse digitale camera's door het STEDELIJK COLLEGE aan de scholen gegeven. Maar er kan veel meer. Het liefst natuurlijk zeer concreet. Uitgewerkt moet worden het plan om met een aantal leerlingen een bezoek te laten brengen aan Jinotega en een kleine school op te knappen. Het lijkt misschien heel ver weg en moeilijk haalbaar. Maar met veel motivatie kunnen goede plannen altijd uitgevoerd worden.
Marik Bal
Directeur Stedelijk College
de derde dag - bezoek aan de bibliotheek
Dinsdag 24 maart 2009
Bezoek aan de bibliotheek
De bibliotheek is momenteel gehuisvest in een tijdelijk gebouw en ze zijn druk bezig een nieuw onderkomen te vinden. Het liefst willen ze een nieuw gebouw , betaald door de stedenband of de gemeente Zoetermeer. Misschien is het verstandiger om eerst aandacht te schenken aan een goede collectie. Om te beginnen eens flink saneren , brandgevaarlijke vergeelde oude kranten, door hen trots archivio genoemd, weggooien. Verder heel veel oude vieze boeken afschrijven en de andere redelijke boeken aantrekkelijker presenteren en aanvullen met actuele titels. Het gebouw zou een stuk aangenamer worden met hier en daar een themahoek, nieuwe verfbeurt en zo mogelijk wat nieuwe meubels. Posters, folders, voorlichtingsmateriaal en een computer voor naslagdoeleinden is vrij gemakkelijk te realiseren.
Het personeel was erg vriendelijk, professionele kwaliteiten zijn tijdens zo´n kort bezoek niet goed te beoordelen, maar de wil was zeker aanwezig. Ze hebben volgens zeggen goede contacten met de scholen in de stad, leggen bezoeken af en ontvangen bezoekers 40 a 50 bezoekers per dag. De bibliotheek wordt gebruikt als studieruimte, omdat er in de huizen niet voldoende ruimte is om rustig te studeren. We troffen een man aan die economie studeerde en uit een vooroorlogs naslagwerk zijn informatie probeerde te halen. Zijn grootste wens was dan ook een nieuw naslagwerk te kunnen raadplegen. Wat zijn wij dan bevoorrecht met onze nieuwste boeken en digitale databanken!
De bibliotheek Zoetermeer had als geschenk een twintigtal nieuwe kinderboeken meegenomen. Deze werden dankbaar in ontvangst genomen. Bij een aantal boeken horen handpoppen om bij het voorlezen te gebruiken.
Onze handen jeuken om aan de slag te gaan, jammer dat we zaterdag al weer terug gaan.
Misschien iets voor vrijwilligers om een aantal weken hier flink aan de slag te gaan.
Christl en Angelique
de vierde dag - serieus education
Aan allen,
Vanmorgen moesten we om 7.30 uur klaar staan. Uiteindelijk vertrokken we om 8.00 uur en nu 12 uur verder zit ik dit verhaal te schrijven na een werkelijk zeer indrukwekkende dag. Het gaat ook niet lukken om het allemaal in de weblog te plaatsen maar alles is uitgebreid gefotografeerd en gefilmd. Zoals al aangegeven gingen we eerst naar een school in de binnenlanden op 20 km van het centrum van Jinotega en natuurlijk was het weer een heel hobbelige weg. We kwamen na een klein uurtje rijden aan bij de school. Er was nog niemand die ons opwachtte dus liepen we eens rond de school. Twee lokalen en een ruimte wat achteraf de directeur bleek te zijn. Toen de tweede auto aankwam kwam er wat leven in de brouwerij maar men liet ons eerst door de klassen lopen. Bijzonder was dat de leerkracht met een groep van een stuk of 10 leerlingen bezig was een de rest zat in groepjes te werken. In een klas zaten wel 3 groepen bij elkaar. Het zag er allemaal wel armoedig uit. We hadden zo de neiging om naar Karwei te gaan om de boel op te knappen. Nadat we wat rondgekeken hadden gingen de oudste kinderen met stoelen naar buiten en gaf de directrice uitleg over de school. Daarna kwamen de leerlingen aan de beurt en wat mij opviel dat ze allen erg ambitieus waren. Veel wilden door naar de universiteit. Er was geen sprake van niet naar school gaan. Deze leerlingen waren super gemotiveerd en waren ook heel goed in staat om uit leg te geven over de school. Grappig was dat een leerling uitleg gaf aan een milieu project waar ze op school ook daadwerkelijk uitvoering aan gaven. Toen vertelde iemand van de groep mij dat er ook nog een pre-school gedeelte was dat was nog armoediger dat de twee lokalen boven. Toen ik eenmaal begon te fotograferen wilde iedereen op de foto. Op naaar het volgende klas. Toen nog naar een schoolplein als je daarvan kon spreken en daar waren ze een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven wie wil mij een zoentje geven gespeeld en vol overgave. Maar toen ging het dus mis. Ik naar de voorkant van de school en weg beide auto's. Ik was zo opgeslokt door deze kinderen dat ik dus de tijd compleet vergeten was. De rest van het verhaal kennen jullie.
Institute Benjamin Zeledon
De tweede school die we hebben bezocht was Institute Benjamin Zeledon. Een school voor voortgezet onderwijs. Hier werd het uitleg gegeven door de directeur en de leerkrach die zich gespecialiseerd had als een soort van media specialist. Ik kwam op dat moment binnen vallen en ik heb een aantal vragen gesteld over de contacten die we in het verleden al hadden tussen Institute Benjamin Zeledon. Een van de leerlingen stond met een SIZO - camera te filmen. Deze hebben ze een jaar in bruikleen en daarmee zijn filmbeelden gemaakt voor het project van het Oranje Nassau College Parkdreef. (Aan het eind van de dag zouden we deze overhandigd krijgen). Vervolgens gingen we naar een fraai computer lokaal waarvan 12 computers door de gemeente Zoetermeer geschonken werden. Er werd een leuk filmpje vertoond waarin de leerlingen van het Institute Benjamin Zeledon voor kwamen. De film werd op onze usb-sticks gezet. Vervolgens zijn we de school nog doorgelopen en hebben een blik gworpen in de bibliotheek. Om 12.00 uur stopte de eerste shift leerlingn met les en kwamen de nieuwe leerlingen. We hebben daarna aan de directeur een aantal cadeaus overhandigd waaronder de speciale DVD's van het Erasmus College over Jeugd en Jeugdcultuur, een AD-krant met daarin een nieuwjaars groet van de leerlingen van Instituto Benjamin Zeladon en natuurlijk Bob en Bobette The Stropy Steward en nog een aantal aardigheden. We kregen allen een t-shirt van de school mee.
Vervolgens gezamenlijk uiteten en daarna hadden we nog een uurtje tijd over.
Instituto Augusto Sandino
Om 14.00 uur ging het programma verder. We werden verwelkomd door leerlingen die aan twee kanten een rij vormden. Daarna gingen we naar het computerlokaal. Het zag er erg indrukwekkend uit. Ook hier had Zoetermeer een bijdrage aan dit lokaal geleverd. Twee jaar geleden was deze ruimte er nog niet. In een presentatie werd duidelijk dat er erg veel met dit computerlokaal werd gedaan zowel voor leerlingen als voor de leerkrachten. Daarna zijn we rondgeleid door de school en bijzonder was een ontmoeting met de leerlingen die bezig waren in een klas met Engels. De uitspraak was bijzonder goed. Het was heel goed mogelijk om met de hele klas een gesprek te voeren. Daarna gingen we naar de voorkant van de school alwaar een voorstelling werd gegeven voor ons. Een drietal leerlingen dansten voor ons een soort lambada. Heel bijzonder. Toen werden we toegesproken door de directeur en heel speciaal door de voorzitter van de leerlingenraad die dat op een bijzonder nette manier deed. Edo Haan kreeg een speciaal schilderij met de Nicaraguaanse vlag aangeboden. En toen iets wat ik helemaal niet verwacht had. Ik kreeg een zelf gemaakt schilderij van Augusto Sandino aangeboden. Zowel Edo als ik hebben daarna een toespraak gehouden om de school te bedanken maar vooral om de contacten te onderhouden. Helemaal aan het eind heb ik de directeur nog een aantal cadeaus overhandigd. Nu was de koffer bijna leeg. Bijzonder was nog dat ik ook hier twee leerlingen tegen kwam die met een SIZO camera aan de slag geweest waren. Ze vertelden met trots dat ze de film over het alledaagse leven hadden gemaakt. Dit was een bijzonder bezoek waaruit nog veel langdurige contacten voor het onderwijsveld in de gemeente Zoetermeer uit voort kunnen vloeien.
Cuculmeca
Vervolgens vertrokken we naar Cuculmeca. Alwaar werden we door Rita, de directeur van Cuculmeca rondgeleid. Een indrukwekkende organisatie met inmiddels 120 medewerkers. Het programma startte om 16.00 uur en al die tijd werden we zeer afwisselend onderhouden met presentaties afgewisseld met dans. Er is weer uitgebreid gefilmd en gefotografeerd. We kregen van alle kanten t-shirts en om een uur of vijf heeft Edo de 8 overgebleven laptops uitgereikt aan Rita. Zij zal er ongetwijfeld een goede bestemming aan geven. Een laptop hadden we 's morgens al weggegeven aan de eerste school omdat die een computer het hardst nodig had. Cuculmeca zal verder voor de ondersteuning zorgen. Vervolgens kregen we uitleg over de werkzaamheden van Cuilcumeca in een voor ons ingerichte tentoonstelling. Het meest aardige was dat we aan het eind van de uitleg alle materialen van deze tentoonstelling meekrijgen voor het Stadsmuseum. Morgen om 9.00 uur worden de spullen in het hotel gebracht. We krijgen alvast mijn koffer gevuld met 20 kg en twee poppen mee die nauwelijks in een koffer passen. Je wilt niet weten wat we alleemaal mee krijgen. VAn de meegegeven lijst ontbreken maar vier items. Heel indrukwekkend. Dit verhaal doet geen recht aan het geweldige programma dat ons door Cuculmeca.werd aangeboden. Aan het eind werd ons nog een diner aangeboden. Ondertussen hadden ze mijn lege koffer al ingepakt en twee hele grote poppen meegegeven. De rest komt morgen nog en dan is het de kunst om het in de koffers te krijgen. Maar daar gaan we morgen om 9.00 uur mee aan de slag.
Met vriendeljke groet,
Bert Boshoven
de vierde dag - spanning in de groep
Aan allen,
Vandaag een zogenaamde educatie dag. We gaan op stap met Cuculmeca de organisatie die veel doet voor de scholen. We gaan eerst naar een school 20 km buiten Jinotega. In het reguliere verslag is hierover meer te vinden. We waren met twee auto's gekomen. Eerst wat rondgekeken en toen uitleg gekregen van de directeur en vervolgens nog wat rondgekeken in wat gebouwtjes achteraf waar de voorschoolse opvang was gevestigd. Alle kleine kinderen wilden wel op de foto en daar ging het mis. Toen ik helemaal klaar was en weer naar de weg toe liep waren de twee auto's en iedereen van de groep verdwenen. Nou daar stond ik dan in mijn eentje midden in de ' rimboe' . Ik zag twee auto's staan. In mijn beste Spaans uitgelegd dat ik naar Jinotega wilde maar zij gingen niet. Toen ben ik maar terug gaan lopen. Na een kleine kilometer kwam er een pick up truck achterop en die wilde me wel meenemen naar Jinotega maar wel achterin de groep. Alles bij elkaar was het zo'n 45 minuten rijden. Uiteindelijk kwam ik in Jinotega aan maar nu moest ik nog naar de school. De chauffeur kende de school niet. Toen ben ik maar uitgestapt en heb ik hem 5 dollar gegeven (een dagsalaris). Ik heb het vervolgens aan een paar leerlingen gevraagd en die wezen mij de weg. Overigens spraken die ook geen Engels. Ik moest een eindje terug lopen.want we waren voorbij de school gereden. Een kwartiertje na het begin van de toelichting door de directeur kwam ik binnen en kon gelijk beginnen met het stellen van vragen. Ondertussen was er al een auto terug gereden om mij op te halen maar die had mij gemist. Maar eind goed al goed. Ik werd toch nog met gejuich ontvangen door de groep. De pogng om mij te lozen was mislukt. Grapje.
Met vriendelijke groet,
Bert Boshoven
N.B. Jullie missen nog een verslag van de dinsdag maar dat is nog in de maak.
En natuurlijk komt er nog een verslag van deze enerverende educatie woensdag. Op dit moment hebben we tussen de middag even tijd voor ons zelf. Om 14.00 uur gaat het programma weer verder.
de tweede dag, een bewogen dag
Aan allen,
We beginnen al aardig te wennen aan het ritme. ´s Morgens voor 6.00 uur in het zwembad. Daarna nog wat rondstruinen voor wat mooie foto´s en deze morgen moeten de koffers weer ingepakt worden. Voor 7.00 uur is alles klaar. Een heel ander ritme maar het went snel. Om 8.30 uur ontbijt. Het lijkt een beetje op Engelse ontbijt maar toch wel met een Zuid Amerikaans tintje, een kok die een heerlijke omelet voor je klaar maakt en vervolgens natuurlijk heel veel fruit.. We waren met zeven partner gemeenten en wij vanuit Zoetermeer vertrokken als laatsten naar Jinotega. Nog even geld halen op het vliegveld (lag vlak bij voor de aandachtige lezers). Kostte wat moeite om Cordoba's te pinnen maar uit eindelijk lukte het. Bijzonderheid was dat we het bankpasje van een van de andere Nederlanders aantroffen maar die was al op weg naar de binnenlanden. Gelukkig hebben we die wel kunnen bereiken. We vertrokken in twee wagens een busje en een pick up truck voor de koffers. Er was ons een dorre tocht voorspelt maar naar mijn idee viel dat wel mee. Ik vond het landschap erg afwisselend en hoewel het in het naseizoen wat droog en dor was zag je toch overal groene plekken vooral op plaatsen waar water in de buurt was. De weg viel buiten gewoon mee want deze was overal geasfalteerd en het laatste stuk naar Jinotega was recent aangelegd met behulp van geld van de Europese Unie. Onderweg zijn we twee keer gestopt om foto's te nemen. Een keer in een dorpje met en groentenmarkt. Wat daarbij opviel waren de fraai gekleurde groenten. Er konden weer de nodige plaatjes worden geschoten. Probleem tot nu toe was dat we op de pc van het hotel geen foto's konden uploaden. Wellicht dat dit de komende dagen wel lukt. Er zijn volgens mij in dit hotel meer mogelijkheden dan in het vorige hotel. Vlak voor Jinotega zijn we vervolgens ook gestopt om vanaf de heuvels een foto van Jinotega te maken. Jinotega ligt op 900 meter hoogte en ligt op zo'n 130 km van Managua. Zo rond een uur of 12 kwamen we bij het hotel Cafe aan. Niet van ons cafe maar natuurlijk vernoemd naar het belangrijkste product uit de streek. namelijk koffie. Goed alle koffers werden uitgepakt. Leuk mijn koffers zaten er niet bij. Gelukkig werd er al vrij snel vastgesteld dat deze nog in Managua stonden. Ik was met van alles bezig geweest en had zelf niet gekeken of mijn koffers wel meegegaan waren. Er werd wat heen en weer gebeld. Lukte niet helemaal om dat het mobieltje van onze begeleider opgeladen moest worden maar uiteindelijk zouden de koffers nog diezelfde dag nagebracht worden. Daarna was het tijd om te gaan eten. We konden gewoon door de straten van Jinotega. Het stadje had een veel vriendelijker uitstraling dan Managua. Daar was het niet helemaal verantwoord om alleen over straat te gaan. We hebben gezellig met 12 personen gegeten voor een bedrag van 1200 Cordoba (50 euro) en nog lekker ook. Om 14.00 uuur startte het middagprogramma met een bezoek aan een koffie lab. Er werd een toelichting gegeven op de werking van een cooperatie die zich specifiek richt op de verbouw van koffie. Er waren ook koffie boeren aanwezig en wat bijzonder is dat het erg gestimuleerd wordt om vrouwen aan de slag te laten gaan als koffieboer. Dat gaat niet zonder slag of stoot maar het lukt uiteindelijk wel. We kregen vanzelfsprekend heerlijke koffie (Cafe Jinotega). Daar hebben we vervolgens 10 pakken van meegenomen en beloofd dat we die in Zoetermeer gaan verspreiden. Daarnaast kregen we in het koffie laboratorium een toelichting op een heel bijzonder proces waarbij het vaststellen van de smaak en het aroma een belangrijke rol spelen. Die rol is zo belangrijk omdat op basis daarvan de kwaliteit wordt vastgesteld en dat is voor de verkoop van het hoogste belang. Er stonden op een tafel wel 10 verschillende soorten koffie met dus allemaal variaties in smaak en aroma. Heel apart. We hadden daar nog nooit zo bij stil gestaan. Los van dit voor ons erg leerzame verhaal werd dit project ook aan ons uitgelegd om mogelijk hulp te bieden in het kader van de milleniumdoelstellingen. Daarna reden we naar de volgende afspraak maar op een kale vlakte de voormalige markt werd verbouwd tot een volwaardig marktgebouw voor wel 400 markt kooplui. Het frame van het gebouw stond er.al maar de rest moest nog afgebouwd worden. Wel lag er veel afval waar kinderen nog iets eetbaars uit probeerden te halen. Daarna gingen we op bezoek bij een cooperatie die zich bezig houdt met het verbouwen van groenten en gewassen maar natuurlijk ook met koffie. Ook deze cooperatie werd uitgebreid toegelicht. Op het gebied van de educatie van medewerkers valt er nog wel wat winst te behalen. Ook hier werd gekeken wat Zoetermeer voor dit project zou kunnen betekenen. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel en ondertussen waren mijn koffers aangekomen. Die avond was er een ontvangst door de loco burgemeester in een plaatselijk restaurant met salsaband. We kregen heerlijk te eten en uiteindelijk werd de helft van de groep verleidt om mee te dansen. En we sloegen nog geen eens een onaardig figuur. Er werden nog wat officiele toespraken gehouden door de loco burgemeester en door onze wethouder. Ondertussen werd met de organisatie Cucameca het een en ander doorgesproken over het educatieve programma. Er zijn al flink wat materialen verzameld voor het Stadsmuseum. We krijgen dat donderdag. Blijft nog steeds spannend of de hele lijst beschikbaar is. We hebben wel een teleurstelling voor het Stadsmuseum. Het meenemen van golfplaten voor het bekleden van de wanden van het Stadsmuseum stuit op onoverkomelijke bezwaren. Voor het ONC Parkdreef geldt dat men al aardig wat gefilmd heeft maar dat men nog niet klaar is. Ik geef ze woensdag nog nieuwe bandjes om de film af te maken. Al met al een bewogen dag maar zeker de moeite waard. En dan heb ik hier nog niet eens alles verteld. Wat ik gisteravond vergat te vertellen is dat we buiten hebben gegeten maar dat het op deze hoogte toch even iets frisser is. Ik was blij dat ik een colbertje aan had. Het waaide zo hoog tussen de bergen stevig en was om een uur of 20.00 uur toch niet echt aangenaam meer. Maar zoals vermeld dat werd goed gemaakt door het dansen. Dus dat was niet voor de lol maar pure noodzaak !
Met vriendelijke groet,
Bert Boshoven
de eerste dag
Vandaag stond in het teken van kennismaken en vooral veel speeches. En natuurlijk het ontvangst door de Nederlandse ambassadeur Lambert Grijns. In zijn praatje gaf hij een terugblik op de politieke situatie en het huidige systeem. En hoe belangrijk de bijdragen van de diverse partnergemeenten zijn. Dat laatste kwam de hele dag terug. Alle burgemeesters of waarnemend burgemeesters bedankten uitgebreid de Nederlandse delegatie onder leiding van Tineke Lodders. Ze memoreerden wat er al gedaan is, maar vooral wat er nog gedaan moet worden. En daar zit m net nou de kneep. Wat is de invloed van de burgemeesters op het functioneren van de NGO's? Kunnen ze vrij werken, wanneer wij scholen bouwen, kunnen dan ook de kinderen die het nodig hebben er naar toe? Worden niet alleen de kinderen van de eliten toegelaten. Dat gaan we morgen onderzoeken, want dan verlaten we Managua en gaan we naar Jinotega. Om 9.00 uur rijden we hier weg. Het geeft in elk geval de mogenlijkheid wat van het land te zien.
Jeroen Disco
Gearriveerd na een lange, vermoeiende maar toch voorspoedig verlopen reis
Aan allen,
Op zondagmorgen 22 maart 2009 zit ik heerlijk in het zonnetje in de lobby van het hotel Best Western Las Mercedas het eerste verslag te typen. Het was gisteren een lange en vermoeiende dag. We zijn uiteindelijk zo'n 22 uur onderweg geweest. Maar feitelijk zijn we geen echte hindernissen tegen gekomen. We hadden netjes van tevoren online ingecheckt maar daar hadden ze nog nooit van gehoord. Dus moest het opnieuw. We hadden netjes vragenlijsten op internet ingevuld om Amerika in de komen maar ook daar werd niet aangedaan. Dus moesten we in het vliegtuig als nog de papieren met de hand invoeren. Leve de ICT ! In Houston viel de controle uiteindelijk wel mee. Er moesten afdrukken gemaakt worden van beide handen en de duim. Bij Marik bleek de rechter hand niet te bestaan terwijl zowel de man van de douane als Marik toch duidelijk zagen dat hij z'n rechterhand erop legde. Toen nog een irisscan en vervolgens werd alle handbagage en wijzelf nog eens uitgebreid gescand. We hadden erger verwacht. De tussenstop in Houston was vrij lang zo'n vijf uur. Maar goed we hebben ons wel aardig vermaakt. En toen nog het laatste stuk van Houston naar Managua. Toch nog zo'n drie uurvliegen. Maar werden aardig onderhouden door een enthousiaste jeugdige crew. Om20.00 uurkwamen we zo'n beetje aan. Buiten stond de organisatie van de landelijke stedenbandorganisatie al op ons te wachten. De bagage werd opgehaald met een kleine vrachtauto en wij konden naar het hotel lopen (zo'n 250 meter). Wat al wel opviel is dat er door kleine jongens en meisjes bij de uitgang van het vliegveld al uitgebreid werd gebedeld om geld. We werden opgewacht door wethouder Edo Haan, die een dag eerder was aangekomen en duidelijk al bijgekomen was van alle vermoeienissen. Daarna naar het hotel alwaar we nog aan konden schuiven aan een buffet. De meesten hadden niet echt honger meer omdat we door Continental Airlines goed van eten en drinken waren voorzien. Nog even wat drinken en vervolgens al snel naar bed. Prima geslapen en de voorzieningen in het hotel zijn verder prima in orde. Vandaag wacht ons een meer officieel programma. Aan het eind van (onze) dag zullen we daarvan verslag doen. Nu eerst maar eens eten om 08.00 uur en dat is betrekkelijk laat voor Nicaraguaanse maatstaven. Vanmorgen heerlijk door de tuin van het hotel gelopen om mooie natuurfoto's te maken van vogels en planten. Anderen kozen ervoor om al vroeg te gaan zwemmen.
Met vriendelijke groet,
Bert Boshoven